13 października 2017

Piąteczek








Choć dziś piątek trzynastego

to nie załamuj ducha swego!
Na każdego czyha śmierć!
więc w fotelu się nie wierć
Bo czekał indyk do niedzieli
a już w sobotę łeb mu ścieli.
Nie obliczysz, nie przewidzisz
Życie krótkie jest – nie widzisz?

20 września 2017

Wiertło w tle...

Zgrzyt, ZGRZYT, ZGRZYT, ZGRZYT.......nagle cisza, pustka nicość......nagle znowu nieskrępowany przyzwoitością dźwięk wiertarki udarowej po drugiej stronie ściany.
Lecz gdy Filip otworzył swoje oczy pełne jeszcze zmęczenia jedyne, co mógł dostrzec, to biel i szarość. Kolory ścian jego sypialni w półmroku. Nie wiedział, czy to już dzień, czy jeszcze noc, choć wnioskując instynktownie - wyrobiwszy w sobie nawyk wczesnego wstania do pracy - domyślał się, że jest między siódmą a dziewiątą rano. Dzień był po prostu jesiennie pochmurny, promienie słońca zatrzymywały się na ścianie chmur i deszczu.
Zanim Filip mógł sobie uzmysłowić pozostały plan dnia jego koncentracja została pokonana kolejną dawką "heavy metalu" na udarówce. W związku z nową falą imigracji blokowej ten gatunek muzyczny stawał się coraz bardziej popularny nawet, a może zwłaszcza w środku tygodnia, kiedy to nasz bohater najczęściej miał dzień wolny. Jak na ironię myślał, że w środku tygodnia, w zwykły szary dzień, wypocznie lepiej niż w weekend pełen zgiełku zdesperowanych mas pracując po pięć dni w tygodniu i rzucających się niczym dzikie zwierzęta na piątkowo-sobotnie imprezy oraz punkty rekreacyjno-turystyczne, które Filip lubił również odwiedzać, ale dla ich tylko medytacyjnych właściwości.

Państwo Krawczykowie wprowadzili się do mieszkania obok Filipa pewien miesiąc temu. Okazało się bowiem, że dotychczasowa sąsiadka Strzałkowskiego, Pani Danusia, postanowiła się w końcu przenieść do innego, lepszego świata - do stancji pod Aninem. A że warunki czynszowe w grochowskim bloku sprzyjały nowożeńcom, do których należeli Państwo Krawczykowie, Józef, mąż i głowa (i brzuch) rodziny, postanowił bez dalszego wahania wypełnić próżnię po starszej pani. Ku uciesze wszystkich lokatorów apartament po Pani Danusi (bądź stan psychiczny nowożeńców) wymagał holistycznego remontu, a ponieważ nie Krawczyków nie było już stać na wynajęcie zawodowej ekipy, Józef dzielnie sam wziął się do roboty. Kuł stare ściany, zdrapywał podłogę, wyrzucał meble, itd. Żona nie odstępowała mu kroku w tych wysiłkach. Oboje harowali w swoim czasie wolnym jak przysłowiowe woły (oboje bowiem mieli własne kariery zawodowe). W związku z czym "ich remont" był przeprowadzany w porządku zmianowym. Raz Józef kuł albo wiercił, raz Anka wynosiła gruz i meble.

Była środa, ale zwykła, bez tytułów naukowych. Zwykła robotnicza środa. Ance wypadła praca "poza domem", więc Józef musiał zostać sam ze swoim pięknym, niedawno nabytym "borem" (wiertarką z lombardu). Wywiercał dzielnie stare, obślizgłe kafelki w nowej łazience. Był tak skupiony na robocie, że nie słyszał niczego poza ukochanym "heavy metalem". Być może do pewnego stopnia to go uspokajało. Zwłaszcza po stresach w swojej pracy. Łączył przyjemne z pożytecznym - myślał sobie w trakcie kolejnym obrotów.

ZGRZYT, WARKOT, ZGRZYT, WARKOT, odgłody pękających i spadających kafelków z gruzem na podłogę. ZGRZYT, ZGRZYT, WARKOT..... nagle posadzka łazienki przybrała czerwony kolor, choć przetarte kafelki miały wciąż jasno-różowy odcień ze skromnym motywem kwiatowym. Kafelki spadały dalej, każdy kolejny był coraz wyraźniej zabroczony szkarłatem. Po chwili na podłogę na podłogę zaczął lać się strumień. Czerwony strumień krwi wraz z resztami mięsa... Józef zdążył wydać tylko prawie niemy krzyk bólu, który natychmiast został zagłuszony warkotem wiertra, ale to tym razem wiertro wbijało było wbite w jego własną czaszkę. Ostatnią rzeczą, jaką mógł pomyśleć, było to, że odczuwa niesamowity, piekielny ból. Agonię, utratę poszczególnych zdolności, a potem ciemność, sen i nicość. Jego mózg stał się tylko dodatkową odrażającą ozdobą nowej łazienki. Był wszędzie, a jego własny tytułów leżął na kupce gruzu. Nikt nie wiedział, co się stało i w jaki sposób doszło do tragedii. Wiadomo było tylko, że drzwi do mieszkania były zamknięte i nie było śladów włamania. Jedyne klucze do domu Kowalczyków miała Anna, która w czasie zdarzenia przebywała w swojej korporacji na Mordorze, a gdy już wróciła ciało było już od kilku godzin zimne, a krew zaschnięta. Ku przerażeniu i zakłopotaniu zarówno policji jak i pozostałych, narzędziem zbrodni była ta sama wiertarka, którą Józef remontował mieszkanie.. a przynajmniej do tej pory nikt nie odnalazł "innego" narzędzia zbrodni. ....

17 września 2017

Wrześniowy dzień


  Deszczowy wrześniowy dzień. Wkrótce zbliżały się jego trzydzieste urodziny. Samotne, wciąż kawalerskie, choć od blisko 3 lat wspominał zakończenie swojego pierwszego i prawdopodobnie ostatniego trwałego związku. 
Woda lała się strugami przez zardzewiały i nieszczelne rynny dwunastopiętrowego bloku. Nagły błysk świateł na korytarzach klatki schodowej zwiastował nadejście nocy. Choć ulica była wciąż wyjątkowo zaciemniona przez niespodziewany remont latarni, a drzewa rosnące wzdłuż drogi nadawały tylko dodatkowy element tajemniczości. 
Drzwi na piątym piętrze otworzyły się. Zza progu wynurzył się cień, a za nim cień człowieka. Sęp rozpoczął swój żer. 
Starsza Pani w okularach z trudnym charakterem, która, co wieczór miała zwyczaj przesuwania swoich mebli na przekór swoich sąsiadów, zasiadła na balkonie. Ledwo zdążyła zapalić swojego papierosa, gdy jej dzwonek rozbrzmiał pełnią dźwięków niczym rozgorączkowany. 
Następnie zgrzyt drzwi przytłumił dźwięk noża przeszywającego ludzkie ciało. Plama krwi była jedynym dowodem, pozostałością wydarzenia z tamtych chwil. A papieros wciąż tlił się na balkowanie.
Kto będzie następny? Jego złość i gorycz pożerały go niczym kwas trawi zawartość żołądka. Gdyby miał dostęp do broni nuklearnej, już dawno temu zamieniłby swój blok mieszkalny w blok gruzu i pyłu, ale jeszcze nie stoczył się na samo dno… do polityki.
Był tylko zdesperowany. Pełen woli mocy, ale pozbawionej długotrwałego celu. Motany przez różne siły i fantomy.

Ciemność i mrok owijany resztki słabnącego światła. Młode małżeństwo z mieszkania naprzeciwko cieszyło się chwilą tak rzadkiego spokoju, gdyż on całe dnie pracował w wolnej chwili tylko remontując stare wyposażenie własnym sumptem, a ona studiowała również dorabiając do czynszu. Nikt nie spodziewał się tego, co miało się wydarzyć. Gdy para rozkoszowała się chwilą upojenia i intymności przez uchylone okno zawiał powiew nieprzeniknionego chłodu, który zmroził młodą parę do szpiku. Mężczyzna uwolnił swoją wybrankę z uścisku, aby przymknąć okno, lecz gdy tylko opuścił sąsiedni pokój, usłyszał bardzo dziwne i niepokojące dźwięki. Niczym usypianie zwierzęcia na uwięzi. Szelest, wicie ciała i cichy, prawie niemy krzyk. Choć młodzieniec zdążył obadać okno i jego okolice przekonawszy się o pochopności swoich podejrzeń co do nadnaturalności zjawiska, gdy bez zwłoki powrócił do sypialni zastał nieopisany koszmar. Ciało jego małżonki rozpostarte niczym mięso na wystawie rzeźnika, zanurzone we krwi, z niemym wyrazem twarzy. Nikt nie mógł rozstrzygnąć co się mogło wydarzyć. Przecież drzwi mieszkania były zamknięte przez cały czas!?

3 września 2017

Wał





Stróże na straży prawa

chroniący poddaństwo


 tchórze broniący Wała

jakim jest Państwo!?











Ja. 3.09.2017 r.

2 marca 2017

Post post post post

To jest mój blog. To jest moja tablica. Tutaj opublikuję, co jadłem na obiad, gdzie byłem na zakupach i z kim spędziłem noc (przespałem się). Potęga Social Media, a zwłaszcza doskonale rozwiniętego i przysposobionego do podobnych prywatnych publikacji F***booka. Miejsce wirtualnych spotkań na "czacie", dyskusji i debat bez końca (i puent, zwłaszcza sensownych), podrywów i wyskoków, prowokacji i ataków terrorystycznych. Tam każdy znajdzie coś dla siebie...

Lecz czy to aby nie przesada? Okazuje się, że nawet na F***booku obowiązują ograniczenia, tj. prawne. Choć nie ogranicza on prawa do dobrowolnego zrzeszania się, to jednak pewne sformułowania i słowa są zakazane i poddawane karom w postaci "banów". Więc pomimo, że forum Cukierberga pretenduje do bycia elastycznym narzędziem i środkiem komunikacji, to stosuje wybiórczą cenzurę uniemożliwiając tym samym naprawdę wartościową komunikację.

Dlaczego? Ponieważ naprawdę wartościowa komunikacja i dyskusja nie zna granic języka (no, przynajmniej jeśli mówimy o języku ludzkim). Merytoryczne argumenty wcale nie muszą być owiane w piękne i kulturalne słowa. Debaty polityczno-światopoglądowe wcale nie muszą wyglądać jak herbatki u króla Stanisława lub innego arystokraty, a nawet częściej przypominają uliczne bijatyki i solówki.

Dzieje się tak dlatego, że Prawda łączy się ze szczerością, a w zasadzie szczerość jest pochodną Prawdy. Przecież to wynika nawet z samej tylko definicji szczerości, która polega na tym, że treść wypowiadanych przez nas zdań jest adekwatna do naszych myśli, a Prawda to zawsze relacja adekwatności. Czy to Prawda języka, czy bytu, czy poznania.

Właśnie z powodu najbardziej celne i trafne argumentacje mogą być oblepione w plugawy, oszczerczy, sarkastyczny, ironiczny, ohydny język. Co nie zmienia faktu, że będą prawdziwe. Czy nazwiemy kogoś pedałem, czy lewakiem, czy tym a takim, o ile naszą intencją będzie merytoryczne wypunktowanie błędów dyskutanta, to ludzka przyzwoitość zostanie nienaruszona niczym dziewicza błona "twojej starej".

Czy więc naprawdę powinniśmy się kryć z naszymi myślami? A jeżeli kogoś one rażą, a powinny, jeśli są słuszne, to czy bardziej będą razić one same, czy język w jaki zostały owinięte? Ponadto, jakże często słowa i wypowiedzi (zwłaszcza w mediach mainstreamowych i ich biernych widzów) są wręcz prowokujące do przekleństwa? Nie oszukujmy się i nie patyczkujmy się bowiem. Na wodolejstwo, propagandę i bzdury ubrane w wyszukane słowa od Armaniego nie ma rady. Na zawoalowaną sofistykę pana z tytułem naukowym państwowej uczelni nie ma sensu tracić czasu. Tolerancja ma swoje granice, a kreatywność nie znosi kompromisów.

Dlaczego zatem powinno się ograniczać wolność wypowiedzi? Czemu F***book nagminnie łamie wolność słowa ograniczając swój "content" do pseudo-filozoficznych obrazków aforystycznych (memów) nadużywanych przez przeciętnych użytkowników jako surogatów prawdziwej wypowiedzi (i nawiasem mówiąc - zabawne, że musiałem użyć zarówno nawiasu w sensie symbolu jak i słowa - czy niektórzy nie powinni przemyśleć zanim opublikują prywatny wycinek ze swojego życiorysu?).
F***book staje się powoli zbyt poważny dla ludzi niepoważnych i zbyt małostkowy dla ludzi poważnych.

         




8 lutego 2017

liczenie czasu

Czas leci, upływa. Zbliża się nieuchronnie moment sprawy, na której formalnie zostanie mi zasądzona kara za lipcowy wybryk. Otóż nawet przyznając, że zrobiłem coś niewłaściwego, to ekstrapolowanie tego na zagrożenie bezpieczeństwa publicznego, a co za tym idzie na strefę legalności i nielegalności, jest wciąż kuriozalne. Ale załóżmy, że to się stało. Zostałem aresztowany z domu, włóczony prawie niczym zwierzę, poniżany i pogardzany, a potem przetrzymywany prawie dobę za kratkami aż do sprawy, na której bez obrońcy, zostałem skazany na areszt tymczasowy w prawdziwym więzieniu.. i po tym wszystkim przyjdzie mi płacić sumę ponad dwuletnich moich zarobków (nie uwzględniając moich bieżących wydatków na jedzenie i czynsz) podczas, gdy legislatorzy zarabiają tyle w miesiąc lub tydzień swojej "pracy"? Czy to ma być ta sprawiedliwość? Co więcej, jak czytam w uzasadnieniu swojego zawiadomienia, mam być przykładem zniechęcającym innych przed pisaniem na facebooku o nierealnych zagrożeniach. Ja jestem pełen zrozumienia dla takiego toku rozumienia, bo przyjąwszy już założenie, że mój wpis mógł być potraktowany poważnie, to należało dążyć wszystkimi możliwymi środkami do zapobieżenia tego zagrożenia, ale suma summarum każdy przypadek powinien być traktowany indywidualnie. Nigdy w życiu nie brałem kredytu i nie planowałem brać. Nigdy nie byłem bogaty, choć żyłem przyzwoicie, udawało mi się odkładać pieniądze do kieszeni na dodatkowe wydatki. tj. rower, na którym dojeżdżam do pracy, itp. Nie mam samochodu, ponieważ mnie nie stać ani na kupienie go, ani tym bardziej na jego utrzymanie. Nie żony, ani dzieci. Nie szlajam się po łóżkach. Żyję przyzwoicie. Niestety grożąca mi kara grzywny będzie dla mnie nieoczekiwanym "kredytem", którego nigdy nie chciałem zaciągać i z którego nie miałem żadnej przyjemności, bo za pieniądze pożyczone można sobie coś kupić lub wyjechać na wakacje (nigdy nie było stać na porządne tygodniowe wakacje i już nie będzie mnie stać). Czy to jest słuszne? Dostałem lekcję. Naprawdę! Szczerze, cóż więcej miałbym zrobić? Czyż nie dostałem już wystarczającej kary? Bądźmy rozsądni. Gdybym był prawdziwym psycho- lub socjopatą to nawet trzykrotność tej grzywny by mnie nie odstraszyła, a 3 miesiące aresztu byłyby zbyt krótkim terminem, aby uchronić innych przede mną. Obecna suma jest po prostu kosmiczna. Jako przyzwoity i moralny człowiek, w miarę zdrowy psychicznie, uczę się na błędach i działają na mnie straszaki. Ach, żebym to wcześniej wiedział, że zostanę aresztowany... za wpis na facebooku!? na którym lub piszą, co im ślina na język przyniesie! Czy są konsekwencje? Owszem - czasowe blokady kont lub pewnych funkcji na forum społecznościowym twarzo-książki. Ale nie pięciocyfrowe kary grzywny! W najgorszym razie można mieć skasowane konto. I tego się spodziewałem. Nie jestem mściwy, może zbyt łatwo zapominam. Czy taki ma być mój los? Czemu kodeks karny przestał być elastyczny? Czemu nie można zmniejszyć tej kary? Chociaż sprawiedliwie byłoby pozostać przy zawieszeniu jej. To by było skuteczne. Bałbym się ponownie publikować choćby zdanie ze słowem t... ! A tak, będę przez kilka lat spłacał jakiś kredyt, którego nie zaciągałem, wiążąc koniec z końcem bez perspektyw na wyjazd lub inwestycję, bo z czego, jak mi wejdzie komornik na pensję? Już nie mówiąc o emeryturze, której w tym kraju nie dostanę! Podczas, gdy łaskawi legislatorzy będą żyli w dostatku wciąż produkując swoje biegunki.